Na een overlijden, hoe ga je dan verder?

In de vorige columns zijn wij met u in gesprek gegaan over wat er allemaal komt kijken bij een overlijden. Wij hopen dat met de gegeven informatie voor u veel zaken verduidelijkt zijn en dat we u ertoe aan hebben gezet om over uw eigen uitvaart na te denken.

In deze laatste column willen we het met u hebben over de tijd na de uitvaart.

Er volgt dan een periode waarin veel zaken geregeld moet worden. Denk o.a. aan het informeren van diverse instanties, abonnementen en lidmaatschappen opzeggen, verzekeringen en bankzaken wijzigen. U ontvangt van ons de ‘Gids voor nabestaanden’ van het Landelijk Steunpunt Verlies waarin (via een checklist) duidelijk aangegeven wordt wat er allemaal geregeld moet worden in uw situatie.

Nazorg

Na een aantal weken maakt de uitvaartleider die u heeft begeleid een afspraak voor een nazorggesprek. Wij vragen u naar uw wensen omtrent het sturen van een dankbetuiging, een gedenksteen voor op het graf of de bestemming van de as.
Tijdens dit gesprek blikken we ook met elkaar terug op de uitvaart en bieden we een luisterend oor voor de dagelijkse dingen die allemaal zo anders zijn geworden…. Wij beseffen als geen ander dat het verdriet en het gemis u soms als een golf overspoelt waardoor u zich alleen en ontredderd voelt…. Luisteren en er gewoon even voor u zijn, vinden wij dan belangrijk!

Iedereen rouwt anders

Nadat de uitvaart voorbij is, de drukte is afgenomen en het 'normale' leven weer begint, begint voor veel mensen de rouw om de dierbare pas echt. Mensen die verdriet hebben of rouw dragen, voelen zich vaak eenzaam en onbegrepen. Als omstander weten we vaak niet hoe hiermee om te gaan en het is goed om dat ook uit te spreken in plaats van allerlei (goedbedoelde) adviezen te geven. Daar zit men vaak niet op te wachten, iemand kan daar op dat moment meestal niets mee. Iemand laten praten, gewoon er even zijn, even stil zijn, het wordt vaak gewaardeerd!

Helaas leert de praktijk dat de omgeving na enige tijd van mening is dat het rouwproces voorbij is. Maar we hebben allemaal onze eigen manier van het verwerken van ons verdriet.

Het is dan ook heel belangrijk om hier, ook na langere tijd, alert op te zijn. Uw extra aandacht en (praktische) steun kan juist dan hard nodig zijn. Het gemis gaat steeds meer doordringen: ‘hij/zij komt echt nooit meer thuis….’

Lezen over het rouwproces van anderen kan troost en herkenning bieden. Anderen vinden het fijn om herinneringen op te schrijven of een dagboek bij te houden, het helpt vaak om de gedachten te ordenen en gebeurtenissen ‘niet te vergeten’.

‘Zoek naar uw eigen manier van het omgaan met verdriet en gemis: iedereen loopt zijn eigen weg’.

Als u zelf niet weet hoe u verder moet, of u maakt zich ernstige zorgen om iemand, dan is de huisarts het eerste aanspreekpunt. Die kan doorverwijzen naar de juiste instanties zodat u hulp kunt krijgen in uw rouwproces.

Deze column verscheen eerder in Het Kompas